Kasztany, kasztany...

„Kasztany”

E. Szelburg-Zarembina

Weź brązowe paletko,

synku kochany.

Pójdziemy do parku

zbierać kasztany.

Leżą tam jak małe,

zielone jeże.

Kto z nas, synku, prędzej

i więcej zbierze?

Czyje będą ciemne,

a czyje w łatki?

Czy twoje, syneczku,

czy twojej matki?

I co z nich zrobimy:

krówki czy konie?

I kto przy tym bardziej

poplami dłonie?

Kto je potem czyściej

w domu umyje?

kto sie komu pierwszy

rzuci na szyje?

Tym wierszem zaczęliśmy nasze kolejne spotkanie.
Potem dzieci wysłuchały jeszcze jednego wiersza Ewy Szerburg- Zarembiny, pt. Zawsze z domem ruszam w drogę.

Nie każdemu się uda,

nie każdemu się zdarzy,

nie każdy należy

do takich szczęściarzy,

jak ja:

siłacz nad siłacze!

Kto się ze mną zmierzy? Proszę:

(Choćbyś w to nie wierzył!)

dom na plecach noszę.

Ten wiersz był zagadką dla dzieci- o jakim zwierzęciu jest mowa? Dzieci oczywiście bezbłędnie odpowiedziały :)

Ślimak- to poprawna odpowiedź :)

Dzieci wykonały z kasztanów i plasteliny prześliczne ślimaki i jeże. A oto one:

Na zakończenie dzieci wysłuchały wiersza Tadeusza Śliwaka. 

O szybkim ślimaku

Prosi pani ślimakowa:

- Ach, mój mężu drogi,

skocz na jednej nodze, proszę,

po ser na pierogi.

Masła także weź trzy deka

i soli dwa gramy.

Trzeba spieszyć się z obiadem,

bo dziś gości mamy.

- Proszę bardzo, już mnie nie ma.

Długo nie zabawię.

Poszedł żwawo. Nie było go

siedem godzin prawie.

- Już wróciłeś?! - pyta żona...

Bo w państwie ślimaczym

czas nie liczy się jak u nas,

lecz całkiem inaczej.

Ślimak wszystko robi wolniej,

lecz za to dokładnie.

Więc nie drwijcie ze ślimaka,

to bardzo nieładne.

Kolejne spotkanie już za tydzień :)